We kennen Hugo Borst van tv, als columnist, redacteur en voetbalcriticus. Als schrijver van boeken had ik hem nog niet gevolgd.
Toch schreef hij al enkele boeken zoals de bestsellers De Coolsingel bleef leeg, Over vaders en zonen, Schieten op Volkert van der G. en O, Louis.
Achterop het boek kunnen we lezen, dat Hugo al drie jaar zijn moeder, die aan dementie lijdt, verzorgt samen met zijn broer. Op ontroerende wijze en ook wel tragikomisch, schrijft Hugo over de ingrijpende gevolgen van haar aftakelende geest. Over de onvermijdelijke verhuizing naar een verpleeghuis. Intussen haalt hij herinneringen op aan zijn jeugd en aan zijn moeder in betere tijden. Ma is een liefdevol en prachtig geschreven portret van een moeder en haar zoon.
En zo is het! Het is een aangrijpend boek, wat lekker leest door de korte hoofdstukjes en de ontroerende verhalen. Wat gebeurt er veel met een patiënt met dementie. En wat heeft dit een impact op het leven van de familie. Voorin het boek staan prachtige opmerkingen over het boek van diegenen die het boek hebben gelezen, zoals "Zeer aangrijpend boek, schitterend geschreven" Matthijs van Nieuwkerk. Voor lezers bij wie dementie in de familie voorkomt, is het heel herkenbaar wat Hugo Borst op een ontroerende en vooral lieve manier heeft neergezet.
2016-9
Geen opmerkingen:
Een reactie posten