Lees over Sygrid in de Leeuwarder Courant van vandaag!

Leeuwarder Courant 08 juli 2010 , pag. 14

Sygrid sport met eigen arm als tegenstander
Sygrid Groustra (16) uit Dronryp gaat naar Zuid-Korea voor het Paralympic Youth Camp. Ondanks haar handicap is ze een toegewijd sportster. Haar droom is om ooit deel te nemen aan de echte Paralympics.
De vingers van haar linkerhand schieten als bliksemschichten over het toetsenbord van haar laptop. ,,Ik ha mei ien hân typen leard’’, vertelt Sygrid Groustra (16) uit Dronryp. Met haar rechterarm kan ze vanwege een spastische verlamming niets. Op het scherm staat informatie van sportkoepel NOC-NSF. Sygrid vertrekt
morgen, op haar verjaardag, naar het Paralympic Youth Camp in Zuid-Korea.

Ze is geselecteerd als een van de zeven Nederlandse jongeren die er heen mogen. In een trainingscentrum
in het Zuid-Koreaanse Icheon gaan ze sporten met gehandicapte jongeren uit de hele wereld. Het NOC-NSF wil deze jongeren in aanraking laten komen met sport en met elkaar. Maar ook kijken ze of er nog Nederlandse talenten zijn voor de Paralympics. Voor Sygrid betekent het veel dat ze mee mag. Al sinds haar geboorte heeft ze een rechtszijdige spastische verlamming. ,,Myn holle kin dêrtroch myn rjochterhân net goed bestjoere.’’Haar arm maakt bewegingen waar zij niets aan kan doen. Soms doet hij haar daarbij pijn. Sygrid spreekt over haar rechterarm in de derde persoon. ,,It is myn fijân’’, zegt ze.,,Hy hat wol oan myn hier lutsen. Ik koe him dan net mear los krije. Us mem moast my dêr by helpe. En hy hat in earbel út myn ear skuord. Ik moast it doe wer tichtgroeie litte en opnij in gatsje sjitte litte.’’Sygrid slikt dagelijks medicijnenomde bewegingen van haar rechterarm te onderdrukken. Ook haar rechterbeen kan ze niet goed controleren, maar dit hindert haar minder. Om de spieren in haar arm soepel te houden, ging ze al vanaf haar eerste jaar op babyzwemmen bij sportschool Shape in Franeker, vertelt haar moeder Margriet Groustra. Het zwemmen heeft ze vanaf die tijd volgehouden en het is nog steeds haar favoriete sport. Inmiddels is ze ook een fervent fietsster. Ze trapt elke dag 15 kilometer naar ROC Friese Poort in Leeuwarden en weer terug. Daarna bezorgt ze de Leeuwarder Courant. Bovendien doet Sygrid aan schaatsen en sinds kort zelfs aan skiën. Ze kan meer dan van tevoren gedacht werd. Maar bij het schaatsen kan ze geen pootje over doen en skiën doet ze zonder stokken, omdat het met één stok te veel energie kost. Het mooie van de sport is dat het haar in contact brengt met lotgenoten. Het skiën deed ze in maart in Oostenrijk met andere gehandicapte jongeren. Daar ontmoette ze voor het eerst meisjes die hetzelfde hadden als zij. ,,Nei twa dagen wie it oft wy elkoar al jierren koenen. Ik wie dêr hielendalopmyngemak en gjin útsûndering. Hjir bin ik ien fan de pear dy’t soks ha.’’Toen ze de bevestiging kreeg dat ze naar Zuid-Korea mocht, sprong Sygrid dan ook een gat in de lucht. ,,Ik siet tweintich minuten te razen en te jûchheien.’’Want inmiddels heeft ze een droom in haar hoofd. Ze start een filmpje over de Paralympics van 2009 op haar laptop. Halverwege beginnen haar ogen te tranen. ,,Dat wol ik ek. Ik ha der alles foar oer om dêr te kommen